Iedereen heeft weleens met een schuldgevoel rondgelopen. Je kreeg van je ouders te horen dat je iets niet ‘goed’ deed. Je maakte per ongeluk een verkeerde opmerking jegens de ander of een situatie verliep niet helemaal zoals je had gewild. Schuld is vaak gekoppeld aan oordelen en verwachtingen. En misschien wel het allerbelangrijkste: het gaat altijd over het verleden. Kort gezegd zie je dus altijd het verleden in een persoon, situatie of gebeurtenis. Het is het hopen op een beter verleden dat ervoor zorgt dat schuld oploopt. Het is erg pijnlijk om schuld te voelen, omdat het gepaard gaat met schaamte, verdriet en spijt. Dit is niet leuk om te voelen en dit weet het ego ook. Wat daarom de makkelijkste manier is om dit te verdoven, is projectie. Het welbekende welles-nietesspelletje. ‘Ik was het niet, het was niet mijn fout, hij/zij is schuldig, door hem/haar voel ik me rot, enzovoort. Ik betrapte mezelf er laatst op hoe snel en diep dit er is ingeprent. Ik was bij een vriend van mij thuis en wilde iets uit het keukenkastje halen. Vervolgens viel er een potje doperwten uit het kastje op de grond en natuurlijk alles over de vloer. Het eerste wat ik riep: "Niet mijn schuld." Ik had het snel door en moest er erg om lachen, maar het verraste me wel hoe onbewust dit eruit kwam. Nu ging het zelfs nog om iets vrij ‘onschuldigs’, maar het gebeurt dagelijks dat we onszelf aan het vrijpleiten zijn voor onze daden. 

Wat is vergeving?

Vergeven is niet zo ingewikkeld als de meeste mensen denken. Het hoeft geen jaren te duren. Vasthouden aan schuld kost veel meer tijd en tevens ook nog eens heel veel energie. Vergeven is simpel en levert energie op. In het kort is vergeven: het loslaten van je oordelen, verwachtingen en verhalen over jezelf of een ander. In essentie komt vergeven altijd op jezelf neer en doe je dus aan zelfvergeving. Jij bevrijdt jezelf van jarenlange wrok, ook als je in eerste instantie denkt dat je iemand anders vergeeft. Het is in wezen weer je eigen kern aankijken. Datgene wie je daadwerkelijk bent of wie de ander daadwerkelijk is; onschuld. Je kijkt dwars door je eigen verhalen heen en gaat niet meer mee in het spelletje van het ego, maar kunt weer een liefdevolle blik op jezelf werpen. Dat is iets wat iedereen zichzelf zou mogen gunnen, waardoor vergeving een echt cadeautje aan jezelf is. Waarom zou je jarenlang pijn, ellende, haat, verwijt of afgunst willen voelen als je erachter komt dat je in één moment je gevoelens ongedaan kan maken en weer vrolijk en fris door het leven kan gaan. Onverstoorbaar en vredig. 

Hoe voorkom ik schuld?:

Vergeven is niet nodig als je jezelf of de ander niet schuldig verklaart. Het is een gevolg van een eerdere stap. In schuld zit vaak het woord fout verstopt. Je beschuldigt iets van een fout. Iets dat, in jouw ogen (belangrijk), niet goed is gegaan. Probeer het woord fouten helemaal uit je woordenschat te halen en vervang het door vergissing. Een fout moet je herstellen en een vergissing kun je corrigeren. Merk je het verschil op? Wat is onschuldiger, een fout of vergissing? Daarnaast zou je je oordelen over iemand op een rij kunnen zetten en kunnen kijken of je het ook positief kunt formuleren. Voorbeeld: hij/zij heeft mij pijn gedaan - ik heb mezelf pijn gedaan. Hiermee ben je meteen niet meer afhankelijk van de ander en kun je met jezelf aan de slag. Poeh, dat lucht al op. Je hebt jezelf onafhankelijk gemaakt, nu nog een zelfvergevingssessie. Als het eerst nog te pijnlijk is om het naar jezelf toe te trekken, zou je de persoon in kwestie kunnen visualiseren als kind. Wat is de definitie van een kind? Onschuld. Kijk of het je nog steeds lukt om dezelfde oordelen en verwachtingen te hebben van een ‘onwetend’ kind dat simpelweg een vergissing is begaan. 

Vergeven is de verantwoording terugpakken over je eigen leven en vrijheid herwinnen door ruimte te maken en niet meer in je oude verhalen te blijven geloven. Het allerbelangrijkste is dat je je bereidheid uitspreekt om te vergeven, dan volgt de rest vanzelf. Succes!