De eerste keer dat het boek op mijn pad kwam, was zowaar op mijn verjaardag. Ik ging naar een evenement waarin wonderen besproken werden. ''Wonderen zijn natuurlijk. Wanneer ze uitblijven, is er iets misgegaan'', werd geciteerd uit ECIW. Dit maakte mij nieuwsgierig en opgewekt, maar tegelijkertijd ging het ook veel over God, het ego, liefde, De Heilige Geest en De Zoon en De Vader en scheppen. Dit bracht mij ontzettend veel weerstand, omdat ik dacht dat ik in de zoveelste godsdienst was beland. Toen ik het kocht en het op mijn deurmat verscheen, leek het net of ik een bijbel had aangeschaft. Ik voelde veel gelijke termen met het christendom, maar toch ervaarde ik het anders. Het is namelijk vooral gericht op angst en liefde. Waarbij je doorlopend de spelletjes van het ego aan het bestuderen bent. In elke alinea word je bewust gemaakt van de keuze die je kan maken tussen deze twee componenten.  
 

Geloof

Misschien controversieel om te zeggen, maar uit mijn ervaring zijn de meeste godsdiensten gebaseerd op de God van het ego. Waar ze in de kern allemaal op liefde afgestemd zijn, zijn ze met de tijd opgesplitst. Oorlog voeren omwille van een illusie is de grootste grap van ons menselijke bestaan. Toch doen we het dagelijks. Niet alleen in de buitenwereld, maar ook in onszelf. Ik ben totaal niet opgevoed op basis van een godsdienst. Laat staan dat ik de wereld van het christendom, de islam, het hindoeïsme, boeddhisme en het jodendom goed ken. Ik kreeg er wel wat van mee op school en in de omgeving, maar het interesseerde me simpelweg niet. Wel geloofde ik in een plek buiten ons fysieke bestaan. Deze plek bevindt zich in ons bewustzijn, maar ervaren we alleen als we het willen zien of voelen. Dit zou je als de hemel kunnen beschrijven. Die, in mijn optiek, op aarde gemanifesteerd kan worden. Ik geloof er ook in dat we eeuwige wezens zijn, die tijdelijk in een fysiek lichaam zitten. Dat we van bovenaf bekeken worden en er iemand is die ons zit te veroordelen op 'goed' en 'kwaad', is niet mijn overtuiging. Sterker nog; het lijkt me zelfs oneerlijk als het zo zou werken, aangezien veroordeling een referentiepunt schikt en het erg onstabiel is. Knap lastig om dan nog in de hemel terecht te komen. 
 

Wat God niet is voor mij

Voorheen, als het over God ging, dacht ik altijd aan een man (lekker cliché, hè!) in een mooie witte jurk, op een grote troon, waar hij met zijn reusachtige drietand op ons neerkeek om te kijken of wij ons wel goed gedroegen. Met deze overtuiging zal hij het wel enorm druk hebben gehad en veel stress en kopzorgen als gevolg hebben gekregen. Dit was natuurlijk de God zoals het ego hem afspiegelt. Eentje waar je bang voor moet zijn en, misschien nog wel belangrijker, eentje die gebaseerd is op beperkingen. Het heeft namelijk wel erg veel kenmerken van angst, macht en onderdrukking. ''Ik ben pas goed genoeg voor God als ik me hier en hier aan kan voldoen.'' Ik merk dat ik nog steeds moeite heb om God niet zo af te spiegelen, omdat het er behoorlijk ingehamerd zit. Het probleem zit hem vooral in de naam, want door iets een naam te geven krijg je identificatie en dat is moeilijk los te laten.

Wat God voor mij is

Ik geloof erin dat we allemaal voortkomen uit dezelfde bron en met elkaar een collectief bewustzijn delen. Iedereen draagt bij aan dit bewustzijn en ieder doet dat met zijn eigen aandeel. Dit zou je kunnen omschrijven als scheppen, maar ik noem het creativiteit. Voor creativiteit heb je intuïtie nodig en moet je een samenwerking aangaan met het hart. Dit zou synoniem kunnen staan voor De Heilige Geest. Als jij vanuit intuïtie schept door middel van de boodschappen van het hart, kom je in een goddelijke staat, wat je zou kunnen omschrijven als liefde. Ik geloof erin dat we in de kern allemaal liefde zijn, of dus goddelijk. Het leven is daarom ook meer een herinneringsproces dan een ontdekkingsreis of leerroute. Je weet alles al en zodra je je dat herinnert, kom je daarachter.  

Wat echt belangrijk is 

Misschien vind je dit mooi omschreven, misschien vind je het klinkklare onzin. Het maakt in beide gevallen niet uit. Of je God nou de paashaas noemt of Repelsteeltje en de Heilige Geest het konijn of Cupido, het allerbelangrijkste is dat je je eigen missie hier komt vervullen. Je herinnert je niet door eindeloos te filosoferen en teksten te lezen. Het draagt zeker bij om je de goede richting in te duwen, maar echte herinnering komt vanuit ervaring. Via ervaring bewandel je de brug naar wijsheid of het innerlijk weten. Ik heb mij erg lang drukgemaakt om allerlei toestanden in de wereld. Ik heb mij erg lang enorme vragen gesteld die mijn bewustzijn ver te boven gingen, maar het leverde me weinig vreugde op. Waar ik wel vreugde van krijg, is het praktisch oefenen van o.a. de oefeningen die Een Cursus In Wonderen biedt. En het geven en ontvangen van liefde. Daar licht mijn hart van op en dan weet ik dat ik het juiste pad volg.