Van oorsprong ben ik een jongen die enthousiast, spontaan en levendig in de wereld staat. Ik maak makkelijk contact met mensen, lach veel en ben behulpzaam. Daarnaast ben ik altijd nieuwsgierig geweest in de mystiek van de mens. Ik geloof erin dat we veel meer kunnen als wezens, dan we durven te geloven.
Toen ik in mijn derde levensjaar zat, keek ik vanaf de ingang van de voordeur hoe mijn vader zijn spullen pakte en mijn geboortehuis uittrok. Mijn ouders hadden besloten om uit elkaar te gaan. Ik kan het me niet helder voor de geest halen, maar mijn broer schijnt zich om mij ontfermd te hebben om mijn gesnik te doven. Het was mijn eerste confrontatie met het hebben van een gebroken hart en onbewust leerde ik al wijze lessen.
Ik begon al vrij jong met het observeren van mijn eigen gedrag, gedachten, handelingen en uitspraken. Ik beeldde me dan in dat ik werd bekeken door een buitenaardse tv-uitzending, die mij aan het volgen was. Leuke reality-tv, dacht ik, maar verder dan dat keek ik niet. Ik puberde al vrij vroeg en was op jonge leeftijd al geïnteresseerd in diepgang. Wat komt na de dood? Is er meer dan het leven op aarde en wie ben ik nou eigenlijk?
Ik kon mijn gevoel niet echt plaatsen. Ik voelde me vaak niet echt begrepen en bedacht altijd wel strategieën om toch weer ergens tussen te passen. Maar nooit voelde ik me echt verbonden met mijn omgeving of mezelf. Er kwam een periode van aanpassing, waarin ik maar gewoon deed wat de rest ook deed. Ik besloot om te gaan studeren, veel te drinken en hier en daar ook andere verdovingsmiddelen te gebruiken. Diep van binnen wist ik dat ik het niet gebruikte omdat ik het nu zo leuk vond. Ik kampte met een sterk gevoel van eenzaamheid. Omdat ik niet beter wist, probeerde ik verbinding te zoeken in de buitenwereld. Maar niks kon het opvullen.
Er moet een andere weg zijn, maar ik vond deze maar niet. Gelukkig vond mijn lichaam het ook wel genoeg geweest, want na twee jaar besloot het om mij te waarschuwen middels een hevige paniekaanval.
En daar lag ik dan, de dag nadat mijn hartslag een hele nacht als een bezetene had lopen bonken. Onrust, angst en paniek. Ik raakte verzeild in een nieuwe periode waarin stress zich langzaamaan ontwikkelde tot een angststoornis. Het was mijn moment naar de eerste stap van bewustwording. Ik weigerde aan de medicatie te gaan en begon mijn oplossing te onderzoeken op een 'natuurlijke' wijze.
Toch bleef ik eigenwijs. Nadat ik mijn angsten weer onder controle had, stopte ik met innerlijk werk en viel ik terug in de herhaling. Ik had nog een extra duwtje nodig.
Gelukkig had ik destijds een relatie die een perfecte leeruitkomst bood. Nadat deze over was, stond ik op een keerpunt: pak ik de verantwoordelijkheid en verander ik van binnenuit of blijf ik deze patronen herhalen tot ik weer voor dezelfde keuze kom te staan. Ik besloot om nu echt innerlijk werk te doen en kwam in een wereld waar het ging over onbewuste processen, trauma, manifesteren, energie, angst, liefde, etc. Eindelijk resoneerde mijn gevoel met de dingen waar ik over las en leerde. Ik kon steeds beter mijn gevoel begrijpen en ook mijn levensweg verklaren.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.